58-a Brazila Kongreso de Esperanto

Brazilo estas kunplektaĵo de kulturoj. Ĝi gastigas la plej grandan kvanton da nigruloj ekster Afriko, da japanoj ekster Japanio, da italoj ekster Italio. La kvanto da libananoj en la lando estas preskaŭ duoble pli granda ol en Libano mem. Sed, malsimile al aliaj landoj, Brazilo kutimas asimili tiujn novajn homojn kaj iliajn kulturojn. La brazila mestiziĝo estas neneebla realaĵo. La tiel-nomataj “pardos”, kaŝtankoloraj, kiuj devenas el etnaj miksaĵoj, estas sam-proporcie al la blankula plimulto, ĉirkaŭ 45% ambaŭ.

Tiu integriĝo montriĝas ne nur en la vizaĝo, haroj kaj haŭtkoloro de la brazilanoj, sed ankaŭ en ilia muziko, kuirarto, dancado kaj kutimoj. En Bahio, kie la afrika kulturo estas ĉiam ĉeesta en nia ĉiutaga vivo, tiun fandiĝon oni povas rimarki senstrebe. La loka sinkretismo estas ekzemplo de asimiliĝo kaj pacema kunvivado.

Tiu modelo de kultura integriĝo, kiu okazas en nia lando, spegulas ion, kio troviĝas en la kerno de Esperanto-movado. Oni povas esti samtempe “naciano” kaj “homarano”. Ni ne bezonas forlasi nian lokan kulturon por ĝui internacian kulturon: la kulturo kiu jam ne estas limigita de lingvaj aŭ geografiaj baroj.

Ni intencas diskuti tiujn temojn dum momento de integriĝo, asimiliĝo, interŝanĝoj kaj lernado okaze de la 58-a Brazila Kongreso de Esperanto en Salvador.